Metoda Schroth została stworzona przez przez Katharinę Schroth w 1921 roku, a następnie rozwinięta przez jej córkę Christę Lehnert-Schroth z zespołem ekspertów (lekarzy i fizjoterapeutów).

Jest to metoda ortopedyczno-oddechowa przeznaczona do terapii bocznych skrzywień kręgosłupa dorosłych i dzieci.

Charakterystyczne dla tej metody jest nowatorskie podejście do oceny wyglądu sylwetki- ciało dzieli się symbolicznie na bloki, aby lepiej zrozumieć występujące deformacje powstałe na skutek skoliozy oraz móc sklasyfikować pacjenta do odpowiedniego typu skoliozy oraz ustalić plan terapii.

Wyróżniamy następujące bloki:

– S (shoulder block)- blok barkowy,

– T (thoracic block)- blok piersiowy,

– L (lumbar block)- blok lędźwiowy,

– H (hip-pelvic block)- blok biodrowo-miedniczny.

W prawidłowej postawie wszystkie bloki mają kształt prostokąta, w przypadku wystąpienia skoliozy, przybierają kształt klinów, które skręcają się stroną szerszą ku tyłowi, a węższą do przodu. Miejsca wypukłe tworzą wyniosłość piersiową (garb żebrowy) oraz wał lędźwiowy.

Na skutek rotacji (skrętu) kręgów piersiowych dochodzi do deformacji klatki piersiowej. Ma to duże znaczenie dla funkcjonowania układu oddechowego. Zbadano, że u pacjentów ze skoliozą oddech staje się asymetryczny (płuco po stronie wklęsłej piersiowej jest mniej aktywne na skutek ograniczonej ruchomości żeber), co wraz z innymi czynnikami przyczynia się do progresji skrzywienia.

Istotny element terapii właściwy dla metody Schroth stanowią zatem ćwiczenia oddechowe w ściśle określonym kierunku (tzw. kątowo-obrotowy oddech).

Ćwiczenia wykonywane są w pozycjach, które zapewniają trójpłaszczyznową korekcję kręgosłupa z naciskiem na ustabilizowanie skrzywienia głównego oraz uzyskanie prawidłowego rozkładu ciężaru ciała.

Metoda Schroth jest metodą zweryfikowaną licznymi badaniami naukowymi. Jej skuteczność potwierdza SOSORT (Society on Scoliosis Orthopaedic and Rehabilitation Treatment) i rekomenduje do terapii skolioz.