TERAPIA NIEMOWLĄT

Do najczęściej diagnozowanych zaburzeń u niemowląt zalicza się:

  • asymetrię ułożeniową,
  • zaburzenia napięcia mięśniowego w formie wzmożonego lub obniżonego napięcia,
  • opóźnienie rozwoju psychoruchowego,
  • kręcz szyi,
  • wady wrodzone stóp (stopa końsko-szpotawa, sierpowata),
  • dysplazję lub zwichnięcie stawów biodrowych,
  • porażenie splotu ramiennego.

W niektórych przypadkach, np. w dysplazji bioder lub wrodzonej stopie końsko-szpotawej o typie stiff-soft lub stiff-stiff na pierwszy plan wysuwa się leczenie ortopedyczne, jednak kolejnym etapem powinna być fizjoterapia w celu torowania prawidłowych wzorców ruchowych i stymulowania rozwoju.

Z niemowlętami wykonuje się przede wszystkim ćwiczenia neurorozwojowe. Polegają one na torowaniu prawidłowych wzorców ruchowych przez stymulację naturalnie występujących w danym okresie ruchów, np. obrotu na bok i wykorzystaniu reakcji np. nastawczej z głowy na ciało.

Terapia niemowląt wymaga znajomości rozwoju w poszczególnych miesiącach życia i umiejętności oceny jego zaburzenia. Ocenie podlega zarówno rozwój ilościowy- osiągnięcie etapów rozwoju charakterystycznych dla wieku oraz jakościowy- ocena sposobu wykonywania danej czynności, np. niemowlę pełza, ale odpycha się tylko jedną kończyną dolną.

W terapii niemowląt korzystne jest także stosowanie masażu Shantala. Jest to masaż całego ciała dziecka wpływający na normalizację napięcia mięśniowego, wspomaganie procesów trawiennych oraz odporność.

Kręcz szyi wymaga konieczności wdrożenia ćwiczeń redresyjnych na przykurczony mięsień mostkowo-obojczykowo-sutkowy oraz technik tkanek miękkich. Dla utrwalenia efektu można zastosować plastrowanie dynamiczne.

Szczególnym przypadkiem są także wady wrodzone stóp, które wymagają zastosowania specjalistycznych technik manualnych: mobilizacji stawów oraz terapii przykurczonych tkanek miękkich. Uzupełnieniem terapii stóp powinny być zawsze ćwiczenia neurorozwojowe.